Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Από την αρχή...




Σκοτεινό δωμάτιο... Στέκεσαι στην γωνία, δίπλα στο παράθυρο. Σταματώ στην πόρτα και σε κοιτάζω. Πόσος καιρός πέρασε;! Έχω χάσει το μέτρο... Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει, όμως δεν τολμώ να σε πλησιάσω. Τα δάχτυλά μου έχουν λησμονήσει πια την αφή σου, μόνο εκείνη η αίσθηση όταν κάθομαι μπροστά σου παραμένει απαράλλαχτη.

Στέκεσαι στην γωνία, δίπλα στο παράθυρο. Χαμογελάω. Αν μπορούσες θα μου χαμογελούσες και εσύ. Κάνω δυο βήματα και ύστερα δυο ακόμη. Σε αγγίζω. Περίεργη η αφή σου, απαλή, αλλιώς την θυμόμουν. Κάθομαι μπροστά σου ξανά μετά από τόσα χρόνια. Έχω ξεχάσει πως πρέπει να σε αγγίζω, δεν πειράζει όμως, είμαι έτοιμη να μάθω. Από την αρχή.

Άσπρο και μαύρο, εναλλάξ. Αγγίζω τα πλήκτρα με τις άκρες των δακτύλων μου... Πόσος καιρός έχει περάσει;! Κλείνω τα μάτια και αφήνω τα δάχτυλά μου να ερευνήσουν την επιφάνειά σου. Άσπρο και μαύρο, εναλλάξ.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που στάθηκα μπροστά σου, πριν από πολλά πολλά χρόνια, σε κάποιο σπίτι. Στεκόμουν στις μύτες για να μπορώ να φτάσω τα πλήκτρα. Από εκείνη τη στιγμή ήξερα κατά βάθος ότι θα αναπτύξουμε μια ιδιαίτερη σχέση εμείς οι δύο, σχέση αγάπης και μίσους. Ύστερα, να παίζω ασκήσεις και κλίμακες για μέρες, εβδομάδες. Κάποτε σε μίσησα. Έκλεισα το καπάκι για χρόνια. Και ύστερα έφυγα.

Και να που σε ξαναβρίσκω, εντελώς αναπάντεχα. Στέκεσαι στην γωνία, δίπλα στο παράθυρο και εγώ για πρώτη φορά μετά από χρόνια τολμώ να αφεθώ, άλλωστε δεν ακούει κανείς. Και δεν πειράζει που δεν θυμάμαι πολλά. Είμαι έτοιμη να μάθω. Από την αρχή.

4 σχόλια:

Appelsinpigen είπε...

ευχομαι να μαθεις ακομη περισσοτερα με το πιανο σου...
και οποια κομματια σου στελνω να καταφερνεις να τα παιζεις :)

ποσο πολύ αγαπώ τη μουσική, θα ημουν στ αληθεια πολυ λιγότερη χωρις αυτην...

επισης, θυμηθηκα ενα διηγηματακι του Ευγενιου Τριβιζά, το "βουβό Φα" αν το βρω, θα το αναρτησω να το διαβασεις...

καλο βραδυυ!!!

Sunshine είπε...

:) Από'δω και πέρα δεν το αποχωρίζομαι! Στέλνε μου και άλλα υπέροχα κομάτια, σαν και εκείνο το βαλς :)

pandora είπε...

αχ πόσος καιρός έχει περάσει και για μένα ! :P
εύχομαι κάποτε να ξανασυναντηθούμε, εγώ κι εκείνο !
έγιναν τόσα πολλά τα τελευταία 3 χρόνια που το άφησα στην άκρη του...

Κατερίνακι μου εύχομαι οι μελωδίες σου να ταξιδεύουν μέχρι το φεγγαρι !

Φιλάκια !

Sunshine είπε...

Να συναντηθείτε! Στο εύχομαι με όλη μου την καρδιά! Να βρίσκεις 5 λεπτά μέσα στη μέρα να χαλαρώνεις, είναι τέλεια!