Βροχή... Πάλι βροχή... Νομίζεις πως δεν θα τελειώσει ποτέ. Σαν να έχει ανοίξει ο ουρανός από πάνω και προσπαθεί να ξεπλύνει όλη την κούραση. Περίεργος καιρός, καταθλιπτικός, ποτέ δεν θα τον συνηθίσεις. Μαθαίνεις όμως να εκτιμάς τις ηλιόλουστες μέρες. Και όταν σταματάει η βροχή πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο.

Αργοπορημένη ανάρτηση...

Εικοσιπέντε... Αριθμός περίεργος... Αποτελείται από δύο πρώτους. Και αν τα αθροίσεις, πάλι πρώτο σου βγάζει στο αποτέλεσμα. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι πρώτοι αριθμοί... Σαν να τους λείπει κάτι...
Εικοσιπέντε... Είναι και το τετράγωνο του πέντε, όπως οι εργάσιμες μέρες... Σαν αυτές που περνάς στο γραφείο χωρίς να καταλάβεις για πότε τέλειωσε η βδομάδα... Και έτσι ο χρόνος κυλά με ιλιγγιώδη ταχύτητα... Σαν να έχεις ανέβει σε μια μηχανή και τρέχεις με 250...Δεν καταλαβαίνεις πλέον τι είναι αυτό που βλέπεις μπροστά. Τα μαλλιά ανεμίζουν και το μόνο για το οποίο νοιάζεσαι είναι να μη φτάσεις ποτέ στον προορισμό, να τρέχεις έτσι για πάντα!
Εικοσιπέντε... Και αν προσθέσεις και άλλη εργάσιμη βδομάδα πας στα τριάντα... Εδώ είμαστε! Δεν απέχουμε και πολύ απ'τα "-άντα"...
Εικοσιπέντε... Το ένα τέταρτο του αιώνα... Θυμάμαι πως κορόιδευα τον Γ. όταν έφτασε στο δικό του τέταρτο, μου φαινόταν τόσο πολύ τότε... Αλλά είπαμε, ο χρόνος τρέχει. Σαν την άμμο της κλεψύδρας πάνω στο τζάκι. Φτάσαμε... Μα είπαμε, δεν θέλω!