Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009



Ξύπνησα στην αγκαλιά σου. Το κεφάλι μου βαραίνει το μπράτσο σου και τα χέρια μου περασμένα γύρω από το σώμα σου. Τα μαλλιά μου ανακατεμένα με τα δικά σου, όπως και τα σώματά μας, μπλεγμένα μεταξύ τους. Χθες ξεχάσαμε να κλείσουμε τα στόρια και ο ανοιξιάτικος ήλιος έχει πλημμυρίσει όλο το δωμάτιο. Παρακολουθώ το πρόσωπό σου. Ξέρω κάθε χιλιοστό της εικόνας σου γιατί έχω περάσει αμέτρητα πρωινά σαν και αυτό βλέποντάς σε να κοιμάσαι. Κάθε φορά νιώθω να με γεμίζει τρυφερότητα, θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου μα φοβάμαι μη σε ξυπνήσω.

Προσεκτικά ξεγλιστράω από το κρεβάτι μας, φοράω μια ρόμπα και πάω στην κουζίνα να φτιάξω καφέ. Κοιτάω έξω από το παράθυρο όση ώρα χτυπάω τον αφρό με το κουταλάκι. Το παράθυρό μας βλέπει σε έναν μεγάλο κήπο όπου βγαίνουν και άλλα σπίτια, ολόιδια με το δικό μας. Ακούγεται το κελάιδισμα των πουλιών και κάπου στο βάθος διακρίνεις τους ήχους της πόλης που άργησε να ξυπνήσει μετά το χθεσινοβραδινό γλέντι. Φωνές και κουδουνίσματα από τα αμέτρητα ποδήλατα. Ένας από τους γείτονες κάθεται στο περβάζι και παρακολουθεί δυο παιδιά να παίζουν με τα αυτοκινητάκια τους. Του χαμογελάω λίγο αμήχανα και μου ανταποδίδει το χαμόγελο.

Πίνω τον καφέ μου αργά με μεγάλες γουλιές. Δεν τον πέτυχα αλλά δεν με πειράζει. Στο μυαλό μου προσπαθώ να φτιάξω ένα σχέδιο για τη μέρα. Ακούω από την κρεβατοκάμαρα κάποιον θόρυβο, μάλλον ξύπνησες και εσύ. Σε δυο λεπτά βλέπω το κεφάλι σου να μπαίνει από την μισάνοιχτη πόρτα της κουζίνας. Έρχεσαι, με αγκαλιάζεις από την μέση και μου δίνεις ένα φιλί στο μάγουλο. Σε κοιτάω στα μάτια:

- Μ’αγαπάς;
- Σε λατρεύω!
- Πολύ;
- Άπειρα!
- Αλήθεια;
- Ναι.
- Πόσο;
- Ως τα αστέρια και ξανά πίσω!

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι


Πριν από μερικά χρόνια έφτιαχνα ένα δώρο σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Πάντα μου άρεζε να βάζω και ποιήματα μέσα στα δώρα αντί για αφιέρωση. Αρκεί να βρεις κάτι που να σε εκφράζει. Έτσι λοιπόν πέρασα αρκετές μέρες ξεφυλλίζοντας ποιητικές συλλογές και ψάχνοντας στο διαδίκτυο. Κάποια στιγμή λοιπόν βρήκα το παρακάτω ποίημα. Έχουν περάσει χρόνια και το έχω διαβάσει άπειρες φορές. Κάθε φορά με μαγεύει και με συγκινεί αφάνταστα. Αυτή η παιδική αθωότητα σου φέρνει δάκρυα στα μάτια...Σε κάνει και εσένα ξανά παιδί... :)


- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θες.

- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' όρκίζομαι.

- Είναι δύσκολο.

- Δεν πειράζει.

- Είναι ακριβό.

- Δεν με νοιάζει.

- Είναι σπάνιο.

- Τόσο το καλύτερο.

- Είναι επικίνδυνο.

- Δεν φοβάμαι.

- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις.

- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά.

- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει.

- Θα το ξαναπιάσω.

- Μπορεί να πάει πολύ μακριά.

- Θα το κυνηγήσω.

- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό.

- Θα γίνω πουλί να το ψάξω.

- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα.

- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω.

- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι.

- Θα περιμένω τα χαράματα.

- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε.

- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς.

- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις.

- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι;

- Θα φέρω γερανό.

- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό;

- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό.

- Υπάρχει;

- Θα τον φτιάξω.

- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς;

- Δεν ξέρω.

- Τότε;

- Τότε θα μάθω.

- Από που;

- Από τα βιβλία.

- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία;

- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς.

- Κι αν έχει πεθάνει;

- Θα βρω τον άλλον γέροντα.

- Ποιον άλλον γέροντα;

- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα.

- Όλα τα βότανα;

- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού.
Ξέρει τι μάγια κρύβουν.

- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό;

- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω,
να γίνω τόσο δυνατός,
που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό.

- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά;

- Πάντα.

- Τώρα.

- Τώρα. Έλα, τι θέλεις;

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Θέλω,... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά.

- Να το φτιάξουμε.

- Με τι;

- Με τι θέλεις;

- Δεν ξέρω.

- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά.

- Όχι, όχι δεν είναι έτσι.

- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα,
με σταγόνες και γαργαλήματα
και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις.

- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί.

- Γιατί;

- Μπορεί να το χάσω.

- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό.

- Μπορεί να χαθώ κι εγώ.

- Θα έρθω να σε βρω.

- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις;

- Θα μπορέσω.

- Κι αν είναι σκοτάδι;

- Θ' ανάψω κερί.

- Κι αν λιώσει το κερί;

- Ως τότε θα σ' έχω βρει.

- Κι αν όχι;

- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω.

- Πόσο θα ψάχνεις;

- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

- Τι θα πει για πάντα;

- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ!

- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις;

- Μπορείς να κοιμηθείς.

- Που;

- Κάτω από μια μυρσινιά.

- Που έχει μυρσινιές;

- Παντού.

- Έχει και λιοντάρια παντού;

- Όχι.

- Που έχει λιοντάρια;

- Στην ζούγκλα.

- Είναι κοντά η ζούγκλα;

- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου...

- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ;

- Ποτέ.

- Τ' ορκίζεσαι;

- Στ' ορκίζομαι.

- Ξέχασα τι θα πει για πάντα.

- Θα πει ότι σ' αγαπώ.

- Πόσο;

- Ως τον ουρανό.

- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα;

- Ναι.

- Θα με πάρεις αγκαλιά;

- Ναι.

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι.

- Ό,τι θέλεις.

- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι;

- Ναι.